Ο οικισμός απλώνεται στην καρδιά του καταπράσινου Ασωμαθιανού Κάμπου, σε υψόμετρο 360 μ. νοτιοδυτικά του Φουρφουρά. Το Βιζάρι είναι από τους παλαιότερους οικισμούς του Αμαρίου, αφού ιστορικές πηγές βεβαιώνουν την ύπαρξή του κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας. Η ονομασία του χωριού που συναντάται συχνά ως Βυζάρι, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι, προήλθε από το «βυζί του Άρεως». Η λέξη βυζί δικαιολογείται από το γεγονός ότι το Βυζάρι ήταν το κέντρο της επαρχίας και η λέξη Άρεως από το γεγονός ότι οι Βυζαντινοί ήταν πολεμιστές. Άλλοι όμως υποστηρίζουν ότι η λέξη Βιζάρι παράγεται από τη λατινική λέξη visum, που σημαίνει ωραία θέα.

Το Βιζάρι, πριν τη Γερμανική Κατοχή βρισκόταν σε ακμή. Το 1929 ήταν έδρα πέντε γιατρών που εξασκούσαν το επάγγελμα του φαρμακοποιού, στα τρία φαρμακεία που υπήρχαν. [Πηγή: Εκδοτικός οίκος Αρσινόη. Κρήτη – Το Αφιέρωμα. Τοπικές Ιστορίες].

Είναι ένα όμορφο γραφικό χωριό με πολύ πράσινο, που διατηρεί στοιχεία από την παραδοσιακή Κρητική αρχιτεκτονική. Κάνοντας μια βόλτα στον οικισμό, θα συναντήσετε τα ερείπια του palazzo dei Saonazzi, μιας βενετσιάνικης έπαυλης στην είσοδο της οποίας σώζεται σήμερα αποσπασματικά ένα ηλιακό ρολόι με λατινικούς αριθμούς. Επίσης, εδώ βρίσκεται η οικία του Παύλου Βλαστού, η οποία έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο μνημείο.
Υπάρχουν, ωστόσο ενδιαφέροντα αξιοθέατα για να δείτε και γύρω από το χωριό. Σε κοντινή απόσταση, λίγο μετά τη βορειοδυτική έξοδο που οδηγεί στην τεχνητή λίμνη, θα βρείτε το Βυζαντινό, τοιχογραφημένο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, πάνω σε ένα λόφο, σε σημείο με όμορφη θέα. Παίρνοντας τη νότια έξοδο, σε δυο χιλιόμετρα περίπου από τον οικισμό, στη θέση Ελληνικά, αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν φέρει στο φως σπουδαία παλαιοχριστιανική βασιλική, η οποία υπήρξε καθεδρικός ναός της επισκοπής Συβρίτου. Υπάρχει επίσης και ένας παλιός πέτρινος μύλος, τον οποίο θα δείτε βγαίνοντας από το χωριό, στο δρόμο προς Φουρφουρά.

Το παραδοσιακό πανηγύρι του οικισμού γίνεται κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου, ανήμερα εορτής του Προφήτη Ηλία.